W kratkę, czyli w kółko

Znów zrobiło się ciepło, wręcz upalnie. Termometr o 8 rano pokazuje 20 stopni, by wieczorem postraszyć burzą. Raz deszcz usiecze, a raz skwar dokuczy. Raz słońce całą buzią się śmieje, raz za stalowe chmury ze złością się schowa. Zupełnie jak latem. Szłam ostatnio z najmłodszym synkiem i tak właśnie rozmawialiśmy sobie o zmiennej pogodzie. Synek słuchał uważnie, a gdy powiedziałam, że mamy teraz tak w kratkę, podsumował:

- W kratkę, czyli tak w kółko. :))

Otóż, chciałam poinformować, że prognoza na Pomorzu na najbliższe dwa tygodnie będzie w kratkę, czyli w kółko upały i burze. ;)

Ledwo wydobrzałam po tym zupełnie niepotrzebnym przeziębieniu, to pognałam na działkę. A właściwie, to pognały mnie róże, a jeszcze konkretnie mówiąc, to jedna róża z gołym korzeniem. W zeszłym tygodniu, siedząc sobie przy laptopie ze szwankującym rozumem, zamówiłam róże, a na różach zupełnie się nie znam. Studiując rodzaje róż, porównując urodę i wymagania, wybrałam pnącą różę do pergoli przy wejściu i przy okazji zachwyciłam się różami kolekcjonerskimi o płatkach w kolorze liliowym. Mój zachwyt przyczynił się do kliknięcia kilku sztuk więcej... i w ten sposób stałam się kolekcjonerką. ;)) Oprócz doniczek z różami, w przesyłce dostałam też jedną różę wielkokwiatową z gołą bryła korzeniową i to ona tak mnie popędziła na działkę. ;) Golasa namoczyłam przez dobę, a potem nie było wyjścia - trzeba było sadzić. Nie ma co pokazywać, bo to knypek z dwoma pięciocentymetrowymi pędami, ale moją pnącą damę z 17 pączkami (!), to co innego. :)

Niech rośnie zdrowo i kwitnie, bym mogła zrobić modelce piękne letnie zdjęcia. ;) Pergola, w towarzystwie klematisów i winobluszczu, które (nie wiem, czy dojrzycie), ale też powoli pną się coraz wyżej po obu stronach, będzie cudnie wyglądać.

Na działce kwiatów jest sporo, z czego 99% to łubin. :) Nie mam nic przeciwko tej roślinie, nawet bardzo ją lubię, bo obok malw i ostróżek, tworzy sielski obraz, ale część będę musiała wypielić - i tego już nie lubię, bo ma potwornie długie i mocne korzenie. Ale póki co czekam na kolory - no azotowy producencie pokaż na co Cię stać! :))

W tle widać, że przyroda robi, co chce ;))

Przy okazji pokażę Wam co zastałam na działce po ulewnych deszczach i temperaturze powyżej 20 stopni! Wyrosło sobie nie pytając o zgodę. :)) Ale ostrzegam, widok dla osób o silnych nerwach!

I kto mi powie, za co się zabrać w pierwszej kolejności poza kolejnością? ;))

A teraz, żeby złagodzić szok, mam dla Was placuszki z rabarbarem na jutrzejszy obiad. Mogą być? Narwałam trochę rabarbaru, bo okazało się, że rośnie sobie cichutko taki rarytas pod płotem za domkiem. :) 

A co za tym domkiem się dzieje, to świat nie widział - ślimaki mają raj na ziemi! :) Koniecznie muszę w sobotę zorganizować konkurs dla dzieci: kto więcej nazbiera ślimaków do wiaderka! Nagrodą będą lody. No, czymś je muszę zachęcić. :)) A sama muszę szybko odchwaścić "rejon" pod zielnik, bo marnie to widzę... W nagrodę kupię sobie kwiatki! ;)

No dobrze, a teraz przepis na piątkowy obiad.

2 szklanki mąki (u mnie pół na pół maka orkiszowa oraz pszenna pełnoziarnista)
1 szklanka mleka
1 szklanka jogurtu i śmietany
2 jajka (białka ubić i dodać na końcu)
3 łyżki cukru (u mnie stewia)
łyżeczka sody
4-5 łodyg rabarbaru
1 jabłko

Wszystko razem wymieszać, na koniec dodać sztywne białka oraz rabarbar i jabłko pokrojone w małe kawałeczki. Smażyć na oleju i podawać z cukrem pudrem lub syropem klonowym. Hyc, hyc i zrobione. Hyc, hyc i zjedzone! :)

Wybaczcie zdjęcia w dzisiejszym poście - raz słoneczne, raz zachmurzone, ale pogoda w kratkę, czyli... ;)) 

A kuku przez okienko w pergoli ;)Z działki trzeba się było szybko ewakuować, bo takie chmury nadciągały z groźnym pomrukiem.

I na zupełny koniec końców nowe zdjęcia ptasich gości.

Można sobie podumać...

albo przejrzeć piórka...

albo napchać sobie dzioby darmowym jedzeniem! :))

Pozdrawiam dla odmiany w linie ciągłe ;)

Ewa