Na dobry początek jesieni: niech nam nic nie opada! ;)

Nie martwcie się, nie będzie dziś nic na temat opadania biustów tudzież wiotczenia innych części damskiego ciała wraz z nadejściem jesieni. ;)) Chodzi mi o spadek formy psychicznej, który daje o sobie znać właśnie jesienną porą. A jesień już jest i przed nami coraz krótsze dni, więcej deszczu niż słońca, chłód bardziej dotkliwszy. Ale także najpiękniejsze kolory drzew, bogactwo warzyw, wypady na grzybobranie, zabawy w kasztanowe ludki, siedzenie przed kominkiem z gorącą herbatą, spotkania z przyjaciółmi (niepotrzebne skreślić). ;) I wiele innych zajęć, które można robić w długie jesienne wieczory. Jesień nie jest taka zła. Tylko od nas zależy jak popatrzymy na te zacinające deszcze i siekające wiatry. Tylko od nas zależy czy wstając rano zaczniemy utyskiwać na kolejny deszczowy dzień, myśląc jak to przyjemnie byłoby jeszcze poleżeć w łóżeczku, gdy tak pięknie deszcz kołysze do snu. Czy jednak stwierdzimy, że skoro trzeba wstawać, to można to przecież zrobić w rytm deszczowej piosenki, która znów dla nas gra. Na wszystko da się spojrzeć z drugiej strony. :)

Wiadomo, że w życiu są przypływy i odpływy (i to nie zawsze powodowane wpływem księżyca). A jesienna aura do optymistycznych nie należy. Ale mimo złej jesiennej sławy, chciałabym zaapelować zarówno do Was, jak i do siebie, abyśmy się tej jesieni nie dały skusić żadnym chandrom! Niech nam nastrój nie opada, niech nam zapał nie opada, ani życiowa energia. Jednym słowem, postanówmy sobie, aby tej jesieni nic a nic nam nie opadło! ;)) Zadziwmy jesień w tym roku! I siebie. Co Wy na taki plan?

Skoro mamy już jesień z "urzędu", to witam Was dzisiaj cudnymi jesiennymi kwiatami - zimowitami, na które mówię jesienne krokusy, bo bardzo mi je przypominają.

Kolorystycznie do zimowitów podpasowała mi deska (o której zapomniałam przy poprzednim poście, bo jest lekko wrzosowa w kolorze, ale jak ktoś ma sklerozę, to nic się nie poradzi), ;) a którą wyliftingowałam na szybko, bo była już w opłakanym stanie. Czy czegoś jeszcze w niej nie pozmieniam nie wiem, ale póki co dalej służy jako podstawka pod gorące naczynia, bądź na owoce, nie kłując mnie w oczy swym wyglądem. ;)

Przed                                                                            Po

W związku z tym, że kolejny weekend upłynął nam pod hasłem towarzyskich spotkań (bo gości zarówno przyjmowaliśmy, jak i nas przyjmowano), ;) to przy tej okazji przygotowałam małe coś na ząb i dla Was. ;) Tak już mam, że kulinarnie (prawie) zawsze eksperymentuję na gościach - ku rozpaczy mego męża, bo wiadomo, że czasem może coś nie wyjść. :)) A wpadki oczywiście się zdarzają, które tuszuję wówczas jak mogę wdziękiem osobistym i liczę na wyrozumiałość gości. :)) Na szczęście znajomych mam bardzo taktownych i cierpliwych, bo jeszcze się nie zdarzyło, żeby wychodzili obrażeni! Poza tym wiedzą, że no body is perfect, o czym przypomina rewelacyjna ostatnia scena komedii "Pół żartem, pół serio".

Na dobry początek jesieni mam dla Was kulinarne wspomnienie lata. W końcu trzeba dbać o odpowiedni poziom endorfin, gdy słońca coraz mniej!

Owocowy misz-masz pod kruszonką

Tym razem na gościach wypróbowałam deser Nigelli Lawson. Znakomicie prosty przepis, a smakuje cudownie! I co ważne sknocić go po prostu nie można. ;) Nie tylko ja wciągnę go jako stały repertuar do moich przepisów. ;)
Mieszankę mrożonych owoców wsypujemy do niedużego naczynia żaroodpornego i lekko posypujemy cukrem. Wierzch przykrywamy kruszonką (mąka, cukier i masło). Ja dodałam do niej łyżkę kakao i uważam, że świetnie pasowała do śmietankowych lodów (choć można trzymać się oryginału i nie nie dodawać kakao, za to np. zaserwować lody czekoladowe). Naczynie wstawiamy do piekarnika i zapiekamy 15 min. w 180 stopniach. Następnie przekładamy do pucharków lub szerokich filiżanek i podajemy z kulką lodów.

Zmykam galopkiem, bo nie wyrabiam na czasowych zakrętach. Mam nadzieję, że gdy mój "Bezmigdałowiec" pójdzie znów do przedszkola, jakoś ponadrabiam zaległości. Póki co powtarzam sobie pewne zdanie jak mantrę. Nauczyłam się go od koleżanki, też mamy trójki dzieci, która cierpi na tę samą przypadłość co ja, czyli permanentny brak czasu. Owo magiczne zdanie brzmi: mam więcej czasu niż potrzebuję! :)) (B. pozdrawiam Cię ciepło). Ilekroć je sobie w myślach wypowiem, tak chce mi się śmiać, że stwierdziłam, że już przez sam fakt, że tak poprawia mi humor warte jest powtarzania! :)) Zatem gorąco polecam stosowanie owego magicznego stwierdzenia każdemu komu brakuje czasu lub humor szwankuje. :)))

Buziaki przesyłam i dobry humor w ten cudownie ulewny dzień! ;)

Trzymajcie się ciepło
Ewa