W stanie hibernacji

Mało mnie ostatnio. Wiem, ale niewiele mogę na to poradzić. Napięty mam czas ostatnio bardziej niż zwykle. W weekend wyprawiałam chłopcom wspólne urodziny (daty ich urodzin dzieli tylko 9 dni) na 19 osób. :)) Wyszło małe przyjęcie, ale pomieściliśmy się. ;) W poprzednim tygodniu pochłonęły mnie zakupy, sprzątanie i przygotowywanie kulinariów. W międzyczasie najmłodsze dziecię miało uroczystość pasowania na przedszkolaka i zostało uroczyście wciągnięte w poczet społecznego życia. :) Średniej pociesze robiłam strój krówki na przedstawienie w przedszkolu. U najstarszego odbyła się wywiadówka w szkole muzycznej i namysł nad wyborem profilu klasy w szkole "normalnej". Jutro musimy jeszcze podjąć decyzję odnośnie dalszej "kariery" muzycznej syncia, bo zakochał się w nowym instrumencie.

Bowiem za zgodą pani dyrektor nasze najstarsze dziecię rozpoczęło od tego semestru grę na drugim instrumencie (na drugim w szkole muzycznej, bo faktycznie na trzecim). Już nie tylko będzie "dawał" po klawiszach i piłował struny, ale jeszcze robił nas w trąbę! W domu mym i tak niespokojnym, niosą się cudne melodie, za które na pewno sąsiedzi prędzej czy później będą dzwonić po Straż Miejską! :) Gdy syncio zaczyna ćwiczenia na trąbce, to czuję się jakbym znalazła się nagle na sawannie w pobliżu stada słoni! Już nie wiem co jest gorsze dla mych uszu: skrzeczące skrzypce czy rycząca trąbka? Muszę się koniecznie zaopatrzyć w środki uspokajające oraz w farby, które gwarantują 100% pokrycia siwych włosów! :))

Po piąte i dziesiąte od trzech lat zauważam pewną prawidłowość, a mianowicie że moje zmęczenie rośnie odwrotnie proporcjonalnie do ubywających dni do końca roku szkolnego! Policzyłam zajęcia pozaszkolno-przedszkolne dwójki mych starszych pociech (bo najmłodsze jeszcze ich nie ma, jedynie biernie uczestniczy w transporcie. O Matko, co to będzie, gdy zacznie je mieć?!). Okazało się, że jest ich w tygodniu 14! Dla nich rozkładają się one mniej więcej po połowie, ale nie dla mnie!!! Dla mnie to maraton szoferski (jak się uwzględni do tego jeszcze zawożenie i odwożenie do szkoły i przedszkola), nieraz napięty logistycznie, który kończy się szczęśliwym padnięciem na nos w dniu zakończenia roku szkolnego. ;) Czekam na ten dzień (i odliczam dni) chyba z większą niecierpliwością niż moje dzieci. ;)) No ale nikt nie obiecywał, że łatwo będzie być matką trójki dzieci. Tu kłaniam się nisko wszystkim mamom, co mają więcej niż trzy sztuki potomstwa, bo wbrew powszechnej opinii  (wygłaszanej często przez matki 1 lub 2 sztuk), że dwójka czy trójka (lub więcej) to już żadna różnica, wiem dobrze i matki licznej gromadki też, że różnica JEST. Mniej więcej taka sama jak między jednym dzieckiem a dwójką. ;)

Tyle mam na usprawiedliwienie. Na dodatek nie mogę podładować baterii, bo zima za oknem trwa. :( Więc nadal tkwię w stanie hibernacji.  Mam nadzieję, że wybaczycie i zrozumiecie moje ostatnie skąpe pisanie. ;)

Ale nie myślcie, że zostawię Was tylko z moim gadaniem. :)  Zrobiłam sobie w końcu pojemnik na CD, bo zdarza mi się latać góra-dół po domu z laptopem i często też z płytkami, a efekt tego biegania jest taki, że nie mogę później owych niesłychanie potrzebnych w danej chwili płytek znaleźć. Potrzebne było stałe, ale przenośne ;) miejsce na gubiące się w czeluściach domu dyski. Wykorzystałam dekor oraz przymocowałam prostokątną "tabliczkę", na której można napisać kredą, jakie dane pudełeczko zawiera. ;) Oto mój twór:

 Na koniec poczęstuję Was  jagodowymi babeczkami. Buziaki wszystkim ślę...

Ewa