Na dobry początek

Witam wszystkich bardzo ciepło w nowym 2013 roku. Temperatury mamy prawie wiosenne, po śniegu ani śladu, zima pojawiła się jak fatamorgana, więc sama mam wątpliwości, czy w ogóle była. Wracam po długim, jak na mnie ;), ale zapowiadanym milczeniu. Zrobiłam sobie przerwę od 90% codziennych zajęć, w tym także od komputera. :) I choć bardzo bym chciała napisać, że odpoczęłam i czuję się jak młoda bogini..., to nie mogę. 

Mimo, że naprawdę nie przemęczałam się (sufit mam przeanalizowany wszerz i wzdłuż) i tak czułam się jak chomik, któremu zabrano kołowrotek, a on tego nawet nie zauważył! No i ten mój znajomy - trup w szafie, (czyli problem, którego mam już serdecznie dosyć) dokumentnie mnie rozkalibrował psychicznie. Myśli nadal rozsypane po kątach leżą i dopiero teraz zaczynam je odnajdywać (muszę je jeszcze posegregować i na nowo ponawlekać). Książki i czasopisma nawet nie tknięte! To najlepszy dowód, że licho ze mną na całej linii, skoro po papierki z literkami nie sięgam. ;) A jaką stertę sobie przyszykowałam - ho, ho! 

Z przyczyn obiektywnych sanki nie wchodziły w grę, z partyjkami też cienko, ogólnie rzecz biorąc z postanowieniami marnie wyszło. Ale od czego mamy Nowy Rok? :))

W tym roku, po raz pierwszy chyba, powitałam początek roku nie jako coś nowego, a jako kontynuację "starego". I to okrycie wcale mnie nie zasmuciło, ani nie miało pejoratywnego wydźwięku. Wręcz przeciwnie! Pozwoliło z uśmiechem lekkiego pobłażania spojrzeć na hucznie witane właśnie novum. Nasze życie to swoiste continuum, konsekwencja naszych wyborów, charakterów, doświadczeń. I choć możemy je podzielić na etapy, to z całą pewnością nie odmierza ich data 1. stycznia. Cała sylwestrowa oprawa w postaci zabawy, fajerwerków, okrzyków radości sprawia, że ta szczególna zmiana daty zawiera w sobie pierwiastek nowości i tajemniczości. I niesie nową nadzieję. Znów wszyscy stajemy na linii startu, aby - każdy w swoim tempie - dobiec do mety o północy 31. grudnia i kilka sekund później wystartować w nowym biegu. Ten bieg właściwie się nie kończy, tak jak i nie zaczyna – zmienia się tylko cyfra na naszych plecach. I my.

Od dawna nie mam w zwyczaju wymyślania postanowień noworocznych. Każdy moment jest dobry, aby zacząć coś ważnego. Ale w tym roku, dzięki ostatnim szturchnięciom, a przede wszystkim kopniakowi, jaki dostałam na sam koniec, postanowiłam zabawić się nieco w Bridget Jones i jednak coś nowego na ten rok przedsięwziąć. :)) "Po długim i wnikliwym procesie tentegowania w głowie", wyszło mi, że ten rok ma być bardziej dla mnie. Bardziej dla mnie, czyli mniej dla całej reszty, bo do tej pory było zupełnie odwrotnie. Bardziej dla mnie, bo ja też jestem ważna. Eureka! :)) Bardziej, nie całkowicie. Wystarczy bardziej.

Pozdrawiam

Ewa