Szare, białe i różowe

W końcu udało mi się sklecić post o przeróbce mebli w pokoju córci. Jak wiecie energia życiowa nieco mi opadła i dopóki nie odzyskam pełni sił witalnych, muszę na razie zadowolić się raczej spokojnym i niewyczerpującym sposobem życia, takim jak pisanie na przykład. ;) Tak więc siedzę sobie przed komputerem z sokiem pomidorowym za pan brat, cierpliwie czekając, aż potas w moim organizmie osiągnie minimalny poziom normy, a mózg zacznie nieco szybciej pracować) :) Póki co pozamęczam Was przydługimi postami!

W wakacje kupiłam w Ikei z wyprzedaży za 1/3 ceny wyjściowej szafę, której model już wycofano. W zamyśle miała iść do sypialni na pościel, ale szybko doszłam do wniosku, że dla mojej D. nada się niemal idealnie. Musiałam oczywiście ją rozjaśnić, bo była grafitowa i tym samym wizualnie za ciężka. Trzeba było zatem zeszlifować zewnętrzne powłoki lakiernicze i potraktować woskiem wybielającym. Trochę się przy tym namordowałam, bo i gabaryty całkiem spore i zakamarków nie brakowało. [Ale ilekroć teraz na nią patrzę, to ciepło robi mi się na sercu, bo w tych pracach zawsze wiernie towarzyszył mi Megan. Nie przeszkadzał mu warkot szlifierki, smrodki rozpuszczalniów i wosku, ani pył osiadający na futrze (to mnie przeszkadzał potem ten pył przyniesiony na owym futrze do domu). ;) Leżał sobie spokojnie obok mnie i zerkał od czasu do czasu, myśląc pewnie, co też ta jego pani znowu wymyśliła?] 

Kolor wyszedł bardzo "stylowy": szaro-niebieski. Natomiast tył szafy był jakiś taki brzydko nakrapiany, więc go  przemalowałam farbą, którą pomalowane są obwódki wokół okien w pokoju. Pierwotnie miałam zamiar okleić tapetą, ale nie chciało mi się wyszukiwać z tysiąca wzorów tej jedynej, a potem czekać na przesyłkę. :) Dlatego z braku cierpliwości machnęłam pędzlem (okleić zawsze będę jeszcze mogła, prawda?)

Tak wyglądała przed i po metamorfozie

Dodałam stare uchwyty, które pomalowałam na biało (o których TU pisałam). Z boku szafy zamontowałam metalowe uchwyty na plecaczki, bluzę, lub inny podręczny drobiazg. W planie mam jeszcze wymianę szyb na siatkę - wtedy będzie w iście francuskim stylu, ale na razie jestem padnięta, żeby mocować się z wyciąganiem szyb (a to wcale tak łatwo, jak mi się wydawało, nie będzie, ponieważ są one jakoś dziwnie głęboko osadzone - będę się musiała znów uśmiechnąc do kuzyna męża - niezastąpionego w takich kwestiach, aby coś mi doradził), a i siatkę muszę dopiero kupić. Tej siatki to chyba kupię cały rulon, bo wymarzyłam sobie ostatnio kredens na rozrastającą się zastawę, oczywiście z siatką zamiast szybek. :) Poszukiwania na Allegro trwają... :)

Panna czarna uwielbia, gdy się coś dzieje

Szafa - bądź co bądź największy teraz mebel w pokoju - nadała ton reszcie, która to musiała się zgrać z całością. ;) W związku z czym zaczęły pojawiać się inne szaro-niebieskie elementy wystroju (o nich jednak napiszę w następnym poście, bo po pierwsze dopiero kończę małe co nie co, a po drugie czuję, że przez ten post i tak nie przebrniecie). :)) 

W pokoju do tej pory dominował kolor biały i różowy. Jako przezorna matka, jeszcze przed narodzeniem Różowolubnej stwierdziłam, że pokój mej pociechy płci żeńskiej pomaluję na ten ukochany przez dziewczynki kolor. ;) Z dwóch powodów. Po pierwsze, aby nie zamęczało mnie dziecko swoimi westchnieniami i marzeniami o różowym pokoju. A po drugie (ważniejsze), że skoro obcować będzie ono z tym romantycznym kolorem od urodzenia, szybciej się on znudzi i tym samym szybciej będzie mogła nastapić zmiana. :)

Jak wiadomo, do różowego pokoju dziewczynki pasują białe mebelki. Ach, jaka ja oryginalna! :)) Jest więc białe łóżko, biała szfeczka z białymi koszyczkami,  biała prosta szafa oraz biała komoda ozdabiona przeze mnie decoupagem. Gdy byłam w 9. miesiącu ciąży z przyszłą właścicielką komody odezwały się hormony dopominające się o motyw (o zgrozo!) różany. Oczywiście hormony nie mogły poczekać na rozwiązanie, a tym samym na zdecydowany spadek centymetrów w obwodzie dawnej talii i nie bacząc na sporą przeszkodę sterczącą z przodu kazały natychmiast zabrać się do roboty. Dlatego też niecałe 3 tygodnie przed porodem, po uprzednim zmontowaniu jej, klęcząc, w kucki, bądź pochylając się nad leżącą na wznak komodą nadawałam jej dziewczęcego uroku. :)) 

Oto owa różana komoda, na którą nie mogę już patrzeć (hormony wróciły do normy) :)) Nie śmiejcie się ze mnie, proszę - ja już kombinuję jakby tu ją "ufrancuzić"!

A z poniższą szafą poszalałam sobie właśnie tuż przed Świętami. Prosty Ikeowski regał otrzymał ode mnie w prezencie koronę na głowę oraz boczne żłobione listewki. Ikeowskie szafki mają boki kilka milimetrów wystające poza linię frontową, dlatego tę powstałą szparkę przysłoniłam dodatkową profilowaną listwą. Zmontowałam, pomalowałam, polakierowałam i zdecydowanie lepiej teraz pasuje do szarej eminencji. :)

koszyczki na półkach też się idealnie wpisały w nową kolorystykę

Tyle na dziś.  W następnym poście pokażę nieco mniejsze nowe elementy wystroju.

Pozdrawiam
Ewa