I pozostał tylko tydzień...

Trzecia niedziela Adwentu za nami i pozostał już tylko tydzień...do Świąt, rzecz jasna.

Dziś znów Wam nawrzucam w poście, com tam miał. ;)) Ale tyle normalnych spraw na głowie, a tu jeszcze te nienormalne, czyli świąteczne przygotowania i inne różności codzienne. ;) Mam nadzieję, że przeżyjecie i do końca dotrzecie!

Zakwas na barszcz już nastawiony, bo u nas na Wigilię jada się barszczyk czerwony z kulebiakiem, który to Mama robi, a ja zawsze barszczyk. Lista ostatnich zakupów kulinarnych na Wigilię sporządzona (oj, długaśna) i jutro ruszam do sklepów jako zaopatrzeniowiec. ;) Oprócz tego, na mej liście zadań: w pierwszej połowie tygodnia chałupa do sprzątnięcia na tip-top, pościel do zmiany,  pranie zasłon oraz prasowanko, bo pod sam koniec tygodnia zaszywam się w kuchni. I proszę nie przeszkadzać! ;)

W kwestii marcepana dodam, że oprócz śliwek, o których Wam pisałam, zrobiłam jeszcze pralinki marcepanowo-orzechowe w czekoladzie też z przepisu Doroty. Jeśli macie ochotę je zrobić, to radzę z całej porcji marcepanu (czyli 200 g, ja zrobiłam nawet z 300 g!), bo nie można się powstrzymać, żeby jeszcze jednej nie spróbować! :))

Z wielkim bólem serca piszę, że mój przecudownie obłędny storczyk (na którego punkcie mam lekkiego bzika) :)) perfidnie narobił mi nadziei na obfitość kwiecia! Obietnic naskładał w liczbie 9 pędów, po czym o obietnicy w mig zapomniał! Pożółkłe pączki zrzuca jeden po drugim. Aż mi smutno patrzeć.

Znawczynią wielką, ani specjslistką od storczyków nie jestem, ale wiem, że późno jesienne zkwitanie orchidei w naszym klimacie jest często nieudane. Mój stoi zawsze na parapecie od zachodniej strony, więc ostre słońce nigdy go nie niepokoi. Nie latam z nim po domu, bo tego storczyki nie lubią. Podlewam, gdy trzeba poprzez krótką kąpiel korzeni. Odwdzięcza się pięknie. Ale grudniowe zimne powietrze, lodowata szyba, a szczególnie chłód nocą, jaki utrzymuje się między roletą a oknem, doprowadza go do szału. ;) W końcu to kwiat ciepłolubny. Zabrałam go z parapetu, ale przeprosić się nie dał. Jak się uspokoi, będę musiała go przystrzyc i poczekać na wiosnę. Ech, a tak miało być biało na Święta!

Przyroda, jak wiadomo, lubi równowagę dlatego w rekompensacie oszalały moje kwiaty cebulowe! Ja nie wiem, co w tym roku wstąpiło w te moje kwiaty, bo od lata co rusz którymś nieco odbija. ;) Ale o cebulki byłam spokojna. Całkiem niedawno je sadziłam (TU o tym pisałam), a do wiosny przecież jeszcze daleko. I masz babo placek! Szykuje mi się piękna wiosna tej zimy. :)) No, zresztą zobaczcie:

Czy to normalne?!

I przez przypadek znalazłam w domu jednego zapomnianego hiacynta. Przeleżał sobie spokojnie od wiosny w pojemniku z gąbkami do szlifowania! Gdy go przed wczoraj znalazłam, chciałam wyrzucić sądząc, że nic już z niego nie będzie, gdy wzrok mój zdziwiony padł na zieloną wypustkę u góry! "A łyżka na to: niemożliwe!" :)) Skoro tak, to należy mu się królewskie miejsce, czyli w koronie. Świeczka musiała na chwilę opuścić stanowisko. Przynajmniej do czasu, gdy hiacyncio przestanie się w niej mieścić. ;)

W związku z tematyką roślinną ;) pokażę również dwa nowe miniaturowe cyprysiki, które cieszą oczy, oczywiście światecznie. ;)

Przy okazji Świąt, złoto do życia powołałam, czyli ze złotym (= świątecznym już) połyskiem zrobiłam ...co? Wiadomo, kolejny chustecznik. Poprzecierałam beż i szary brąz, na to z masy strukturalnej wypukły wzór kwiatowy i na koniec delikatnie wtarta pasta do złoceń. Idealnie pod kolor świątecznych zasłon. :) 

Na zakończenie podzielę się z Wami kulinarnym sekretem: uwielbiam szpinak! :)) Mam już kilka różnych ekstra pysznych wariacji na temat. ;) Chyba kiedyś napiszę o nim osobny post. W piątek zrobiłam nowe smaczne danie ze szpinakiem, gorgonzollą i gruszkami na drożdżowym cieście. Odkąd Iga zamieściła cudowne zdjęcie owego obiadku, nie mogłam się doczekać przepisu. Zainteresowanych po przepis odsyłam do Igi (KLIK). U Igi wersja podłużna, u mnie na okrągło. ;) Ale obie palce lizać!

Już, już, proszę nie ziewać, bo to koniec proszę Państwa! :)))
Do miłego
Ewa