Podejdź no, do płota!

Działam wokół płotów. ;) Nie, nie buduję ich, tylko oczywiście oczyszczam z chwastów. ;) Gdy kupiliśmy działkę, posadzone pod nim, po lewej stronie od wejścia było 6 tui. No i co tu dalej robić? Nie wykopię ich, bo po prawej stronie było ich 14. Poza tym, gdy podrosną, zapewnią nam prywatność. Trzeba było niedobór sukcesywnie uzupełniać w miarę postępów w pieleniu i poszukiwaniu zaginionej ścieżki tuż przy nich. :) Jeszcze do końca płotu nie dotarłam, ale już widać metę, choć znów pojawiły się chwasty na wypielonej ścieżce. I co ja mam z nimi począć? Ktoś mi doradzi jak się ich w humanitarny sposób pozbyć?

Tak wyglądała ścieżka (zdjęcie po lewej stronie) w trakcie pielenia
- po prostu nie było jej widać w gąszczu zielska!

Przed zakrętem                                                Za zakrętem

Wokół innego płotu też odwaliłam kawał ciężkiej roboty! Tam, to dopiero był busz. Za domkiem, z lewej strony jest miejsce na kompostownik (ale trzeba go odgruzować), potem rośnie sobie orzech (coś marnie rośnie, liści prawie nie ma, ale nie chcę go wycinać - czy ktoś mi doradzi co z nim począć?) i zaczyna się ślimakowy raj. Ślimaków miałam już po dziurki w nosie i wypowiedziałam im kwaterę! W tym opuszczonym raju posadziłam przesadzone z innego miejsca paprocie. Nie przepadam za nimi, ale że to typowo cieniolubne rośliny, więc niech już im będzie - zamiast wyrzucić, tam dałam im schronienie. Idąc dalej cienistym zakątkiem, posadziłam różne rodzaje funkii. Też kiedyś nie darzyłam ich wielkim uczuciem, ale od pewnego czasu polubiłam te liściaste rośliny, które zresztą całkiem ładnie kwitną. Dookoła powstaje obwódka z trzmieliny. W środku, bliżej płotu posadziłam klon jesionolistny. Choć mały, już pięknie rozświetla zakątek! Całkiem z przodu rośnie kilka hortensji. 

Wiem, że na razie pięknie to nie wygląda - mój ogromny wysiłek w tej kwestii mąż podsumowuje zawsze tak: i znów pustynię zrobiłaś! :)  Ale tak to już jest z nowymi nasadzeniami. Poza tym od czegoś trzeba zacząć, za to potem będzie piknie. ;) Wiosną dosadzę barwinek (bo teraz nie mogę go już dostać w ogrodniczych sklepach), który pięknie zakryje ziemię i za parę lat utworzy dywan zielonych liści przetykany fioletowymi kwiatuszkami. Ale zanim to nastąpi w te gołe "dziury" posadzę niezapominajki - niech się rozsiewają niebieskimi kropkami!

Urozmaicam sobie tę nudną robotę, pieląc raz z jednej strony, raz drugiej, a raz w środku. ;) Muszę do jesieni ogarnąć tę przestrzeń, żeby móc posadzić rośliny cebulowe i zająć się tworzeniem trawnika. Rosną tu sobie posadzone wiosną bzy, później róże i floksy, a niedawno ostróżki, budleja, szałwia omszona oraz coś cudnego - moje nowe odkrycie: mało znana u nas rutewka. To była miłość od pierwszego wejrzenia, a gdy się dowiedziałam, że to bylina bezproblemowa i na dodatek świetnie zimująca w naszym klimacie (pełna mrozoodporność), to moja miłość do niej jeszcze wzrosła. ;) Przepraszam za brak umiaru w liczbie zdjęć rutewki, ale liczę na to, że... zakochanym się wybacza. ;)

Należy ona do roślin wysokich, przeważnie dorasta do półtora metra, ale może mieć i ponad dwa metry. Lubi lekko kwaśną ziemię, słoneczko lub półcień. Kwitnie wakacyjnie, bo od początku lipca do końca sierpnia. Wiosną należy przyciąć niziutko nad ziemią i gotowe! Zresztą same zobaczcie czyż nie jest piękna, filigranowa, subtelna? Czyż ta zwiewna liliowa mgiełka nie wygląda zjawiskowo na tle zieleni żywotników? Och, ach i bum cyk cyk... No kocham! :)) Nawet listki ma ładne. :)

Kwiatuszki to mikroskopijne różyczki, trochę podobne do gipsówki, tyle, że pełne. Zachwycające! Choć takie drobniutkie, z daleka przyciągają wzrok swym wdziękiem. Co tu dużo mówić, rozłożyły mnie na łopatki. :)

Drugim moim zachwytem jest budleja zwana popularnie motylim krzewem, ponieważ bardzo lubią ją motyle, o czym mogłam się naocznie przekonać zaraz po posadzeniu. ;) Ja z kolei bardzo lubię ją za to, że mam kwitnący "bez" latem. :) I oczywiście za to też, że wabi motyle, więc w przyszłym roku dokupię dodatkowy krzak i będę mieć... dwie budleje, a co? :)

To dopiero dwie strony płotu i to nieskończone. Na prawo nie patrzę, by się nie denerwować i nie dekoncentrować. Ale zadanie do wykonania na ten rok to dokończyć zaczętą robotę przy przedstawionych dziś płotach i tego mam zamiar dokonać. A może i prawe "podpłocie" uda mi się doprowadzić do porządku? I mini warzywnik przygotować już na przyszłą wiosnę. A jak się uda coś jeszcze, to świetnie! :))

Pozdrawiam Was gorąco

Ewa