Niespiesznie

Tego weekendu było mi trzeba. Chwili lekkiego spowolnienia, nic-nie-muszenia. Czasu niespiesznie spędzonego. Na co dzień kręcę się nieustannie jak śruba poruszana niewidoczną mocą wkrętarki, a na wsi na szczęście - z niewyjaśnionych przyczyn - miejskie elektronarzędzia  nie działają. ;) I pozwalają wytracić rozpęd i wyhamować. Odszukać zagubione myśli.

Był więc czas na spacer, leżenie z książką przed kominkiem i partyjki rozgrywane gdzieś pomiędzy. Rano budzik nie dzwonił przez trzy długie poranki. Błogie, w pełni zasłużone lenistwo niezbędne dla zdrowia. ;) Trwaj chwilo...

Niestety jakiś wirus też w tym czasie szukał spokoju i zawędrował w nasze progi. Widocznie też chciał razem z nami poleniuchować. ;) Najmłodsze dziś z gorączką tuli się do mamy. W końcu najlepiej powciskać smuteczki w mamine ramiona! Rodzyneczka też nieco osowiała, znad wyraz wielkim katarem, i na ostatku ja jakoś podejrzanie słaba. Kurujemy się miksturką z miodu i cebuli oraz czosnku z cytryną, popijając syrop z pędów sosny.

Ale przesyłam Wam chociaż kilka uspokajających, jesiennych widoczków, abyście też mogli się przez chwilę zrelaksować i niespiesznie nacieszyć tą krótką wizytą u mnie. Tym bardziej, że za oknem pogoda taka jakaś mało definiowalna.

Pozdrawiam
Do miłego
Ewa