Rzuć biszkoptem o podłogę oraz Entliczek-pentliczek cz. II

Pisząc ostatni post o jabłuszkach celowo nie zamieszczałam przepisów na ciasta. Po pierwsze, aby Was nimi nie zanudzać (wyszedłby baaardzo długi i chyba w związku z tym niestrawny post). Po drugie dlatego, że nie byłam pewna, czy rzeczywiście przepisy Was zainteresują - w końcu jest tyle fantastycznych stron kulinarnych, a i na innych blogach też często przepisy goszczą. Ale skoro zainteresowanie takowe było tudzież prośby o podanie przepisów, nie pozostaje mi nic innego jak naprawić błąd. ;) Dlatego dziś post dla zainteresowanych. ;)

Ciasto nr 1 - szarlotka z orzechami

Zagniatamy ciasto na jednolitą masę z poniższych składników:

400 g mąki krupczatki

4 żółtka

kostka margaryny

1 łyżeczka proszku do pieczenia

1/2 szkl. cukru pudru

Wygniatamy nim blachę (małą część zawinąć w folię i schować na chwilę do zamrażalnika - będzie na kruszonkę). Na to rozrzucić potarte jabłuszka i posiekane orzechy włoskie, obsypać  cynamonem. Następnie ubić pianę z pozostałych białek razem z dodatkową połową szklanki cukru i wyłożyć na ciasto, a na wierzch pokruszyć resztę schłodzonego ciasta. Piec ok. 50 min.

Ciasto nr 2 - szarlotka z obgotowanymi jabłkami

Do tego ciasta wykorzystałam nowy przepis na ciasto kruche, które się robi z gorących składników (dla niewtajemniczonych pisałam o nim w poście Na żółto, do którego odsyłam po przepis). Szarlotkę zrobiłam z dwóch ciast. Jedno stanowiło podstawę, drugie wierzch. Pomiędzy dałam jabłka pokrojone na małe kawałeczki, które wraz z odrobiną cukru i cukrem waniliowym, rodzynkami oraz cynamonem obgotowałam chwilę w garnuszku, aby zmiękły, ale się nie rozpadły. Piekłam ok. pół godziny. Po przestygnięciu posypałam cukrem pudrem. Koniec!

Mała uwaga praktyczna. Pierwszym ciastem wylepiam formę i wraz z folią do pieczenia zdejmuję z blachy czy formy do tarty. Drugie wylepiam i zostawiam jako bazę, na nie kładę jabłka i przykrywam pierwszym ciastem (po prostu odwracam folię do góry nogami i delikatnie ją ściągam). Jak widzicie na zdjęciach, gdzieś się zawsze ta  kołderka podrze nieco przy zdejmowaniu folii (stąd te pęknięcia), ale nam na szczęście zupełnie takie "niedociągnięcia" nie przeszkadzają. ;)

Ciasto nr 3 - jabłecznik na biszkopcie z migdałami

Składniki łatwe do zapamiętania:

szklanka mąki

szklanka cukru

5 jaj

1 łyżeczka proszku do pieczenia

Żółtka ubijam z cukrem, dodaję powoli mąkę z proszkiem, a na koniec ubite na sztywno białka. Nie wiem, czy znacie tajniki dobrego biszkoptu, ale w razie czego napiszę kilka uwag (1. białka miesza się z ciastem po pierwsze bardzo delikatnie, a po drugie drewnianą łyżką! W żadnym wypadku metalową końcówką miksera).

Przelewam ciasto do formy (2. nie smarujemy boków, aby ciasto nie przywarło, bo przy stygnięciu tylko środek się zapada, a boki trwają przyklejone do formy!)  i wrzucam na nie pokrojone jabłka. Koniec filozofii. Piekę ok. 35 min. Posypuję płatkami migdałowymi (mogą być zrumieniane na patelni)

Aaa, no i ważna uwaga: 3. nie stresujemy biszkoptu i nie wyjmujemy go od razu po upieczeniu z piekarnika, tylko zawsze zostawiamy przy uchylonych drzwiczkach, aby ostygł.

Ten przepis na biszkopt jest moim od lat sprawdzonym, najlepszym i najprostszym ciastem. To moje ciasto wytrych! ;) Jako baza do tortów, rolad, przekładańców, z owocami i kremami - słowem: mój wierny giermek. :) Stosując się do powyższych zasad w 98% wyrasta takie właśnie wysokie (tych 2% klapniętych wersji jeszcze nie rozgryzłam, może mąka inna, albo jajka za zimne, albo pogoda nie taka...) :)) Ale teraz wiem jak uzyskać efekt podobno zawsze w stu procentach zadowalający.

Trafiłam na przepis na stronie Moje wypieki (zresztą właściwie identyczny z moim - tylko bez proszku do pieczenia, tę rolę pełnią białka z dodatkiem mąki ziemniaczanej, czyli szklankę mąki dzielimy na 3/4 zwykłej i 1/4 ziemniaczanej i w odwrotnej kolejności dodaje się składniki), w którym jest rada, że po upieczeniu należy rzucić biszkoptem o podłogę z wysokości ok. pół metra! Wyobrażacie sobie minę domowników, kiedy wyciągając ciasto z piekarnika mówicie teatralnie, że dosyć macie tego kieratu domowego, tego niedocenianego zajęcia, jakim są prace domowe, etc... i łuup ciastem o podłogę! :))) Chwila konsternacji - bezcenna. :)  Potem oczywiście znów ciasto wędruje do piekarnika, aby spokojnie ostygło. Dlaczego rzucać? Nie podano. 

Dowód, że ciasto wylądowało na podłodze.
Chociaż chyba z mojego przepisu wychodzi jednak wyższe...

Więc ja, nie byłabym sobą, gdybym - zanim rzucę biednym ciastem o podłogę - nie dowiedziała się czegoś więcej. Przecież nie będę rzucać ciastem, jak nie wiem dlaczego! Otóż biszkopt (ten udany) jest ciastem puszystym, a to za sprawą pęcherzyków powietrza, w których znajduje się para wodna. Gdy ciasto stygnie, para wodna skrapla się, zmniejszając swą objętość i "ściągając" ciasto w dół. I nieraz zamieniając "puszka" w gniota. ;) Rzucając biedakiem o podłogę powodujemy, że ciasto się rozszczelnia a bańki powietrzne po prostu pękają lub uciekają. Rezultat: biszkopt nie opada. I oto nam chodzi.

Dzisiaj z malinami (moimi oczywiście) :) , bitą śmietaną i polewą... Rozpusta?
W końcu jak cała rodzina chora, to trzeba sobie jakoś humor poprawić. :))

Co nam szkodzi rzucić biszkoptem o podłogę, prawda?
Pozdrawiam

Ewa