Deus ex machina

Dziś świętuję pierwszą blogową małą uroczystość, bowiem już od miesiąca jestem w eterze. Wyłoniłam się z niebytu jak deus ex machina i opadłam na blogową scenę. Jeszcze jestem obca dla Was. A i dla mnie to zupełnie nowe doświadczenie. Startując z blogiem w najśmielszych marzeniach nie sądziłam, że znajdę tylu czytelników w tak krótkim czasie. Przez ten pierwszy miesiąc blogowania ponad 500 razy odwiedzono moją stronę! Dla mnie to zupełnie niewiarygodne! Nie wiem czy to dużo, czy mało, ale ja jestem absolutnie zaskoczona! I niezmiernie szczęśliwa. Z tej oto radości i ku pokrzepieniu serca mego na widok zwiększających się cyferek na liczniku, postanowiłam odpalić "zliczacza" odwiedzających. :)) Jednocześnie z całą stanowczością zaznaczam, że rekordów popularności nie zamierzam bić, bo nie taki był mój zamysł założenia bloga. Wielką nagrodą i dowodem na to, że warto pisać dalej, jest Wasza wizyta u mnie (i pozostawiony komentarz, jeśli macie na to ochotę). Bo  przecież bez Was, to moje pisanie nie miałoby sensu!

Dziękuję

Na razie jestem na takim etapie blogowania, że jeszcze nie czuję się częścią tego świata. Nadal bliżej mi do Anonimowych (chociaż już anonimowa nie jestem) ;) podczytywaczy, których to szeregi wiernie przez te lata zasilałam. Dopiero poznaję Bloggera od wewnątrz; jeszcze nie wszystko opanowałam i nie wszystko umiem, ale pomalutku wędruję po meandrach blogosfery. Dlatego wszystkich proszę o wyrozumiałość. Dzięki memu głębszemu niż dotychczas myszkowaniu po internecie, trafiłam na wiele cudownych blogów, o których istnieniu nawet nie wiedziałam. Do tej pory miałam swoje kilkanaście ulubionych, które zawsze odwiedzałam, a teraz liczba ta znacznie wzrosła – jak to ogarnąć? Może ktoś podpowie. :)


Dziękuję wszystkim, którzy polubili mój blog i zaglądają tu regularnie lub od czasu do czasu! Dziękuję wszystkim osobom, które się u mnie "zaczłonkowały" i stały stałymi obserwatorami, oraz przyglądającym się - bacznie z boku - gościom. Cieszę się bardzo, że znajdujecie czas, aby poczytać Marzeniami Malowane. Mam nadzieję, że (tak, jak sobie wymarzyłam) czujecie się tu dobrze, a chwile spędzone ze mną nastrajają Was optymistycznie i nie jest to czas stracony. Bo dla mnie czas spędzony na przygotowaniu wpisów na pewno stracony nie jest. Blog ten pozwala mi nie tylko uporządkować myśli i zatrzymać się na moment w biegu, ale także przyjrzeć się uważniej chwili. Dzięki niemu mogłam zacząć zbierać drobinki szczęścia, których może normalnie zaganiana bym nie dostrzegała, a na pewno nie wszystkie. I dzielić się nimi z Wami.

Pozdrawiam

Jednomiesięczna :)) Ewa