Ogórki i nie tylko

Spojrzałam wstecz na mój ledwie raczkujący blog i stwierdziłam, że strasznie Was zamęczam tym gotowaniem! Co wpis, to przeważnie albo o jedzeniu albo o kwiatach. ;) Ale, na usprawiedliwienie mogę tylko powiedzieć, że nie ma co ukrywać, że po urlopowym lecie, nadchodzi pracowita jesień. Wszystkie mróweczki robią teraz zapasy na zimę i na bieżąco korzystają z dobrodziejstw Matki Natury. A wrzesień i październik to chyba najbardziej pracowite w kuchni miesiące. I ja też, na tyle, na ile czas mi pozwala, zamieniam się w mrówę i działam w kuchni. Mam nadzieję, że jeszcze trochę wytrzymacie, bo przede mną na horyzoncie (mam nadzieję, że zdążę) przerób pomidorów i trochę papryki. :)) A potem przerzucam energię w stronę "twórczości wnętrzarskiej", ;) co maleńkim akcentem dziś Wam zapowiadam.

U mnie, jak wspomniałam, nadal działania kuchenne. Zrobiłam ogórki na zimę według nowo zdobytego przepisu na znane ze swojego przepysznego smaku ogórki kaszubskie. Są naprawdę rewelacyjne.

Zalewa:
3 l wody
15 łyżek cukru
1 butelka octu
4 łyżki soli

Zalewę zagotowujemy i ostudzoną zalewamy słoiki z ogórkami (zalewa wystarcza na niecałe 4 kg ogórków, co daje ok. 10 słoików). Skoro są to ogórki kaszubskie oprócz kopru, czosnku i gorczycy, dodajemy jeszcze krążki cebuli i czerwonej papryki. Pasteryzujemy 2 min. i do spiżarni!

Jak już siedzę w temacie ogórków, to zrobiłam też na zimę zwykłe kiszone. Kiedyś do tego celu korzystało się ze słynnej sopockiej solanki. Ale żeby Was już tak nie zamęczać wizerunkiem ogórka w słoiku, ;) to pokażę, dla odmiany ową znaną uzdrowiskową solankę, która znajduje się tuż przy Molo. W końcu ogórek jaki jest, każdy widzi, a Sopockie perełki architektury - nie każdy. :)

Solanka, popularnie zwana grzybkiem

A tuż opodal: jedyny w Trójmieście kościółek ewangelicki

W tym tygodniu miałam też przymusową ;) odskocznię od kuchni i chwyciłam za pędzle. Czekało na mnie zamówienie na tabliczki z imieniem do pokoi dziewczęcych i musiałam się w końcu za nie zabrać, bo sprawa była terminowa. Tabliczki ozdobiłam metodą decoupage'u, w ukochanych kolorach dziewczynek. :) Jedna dla malutkiej (świeżo urodzonej) Klary, druga dla nieco starszej Nataszki. Mam nadzieje, że będą się podobać. Zdjęcia wyszły blade i nie najlepszej jakości. Ponieważ musiałam szybko oddać tabliczki, więc zdjęcia robiłam w pośpiechu i przy kiepskim porannym świetle, dlatego nie widać dobrze cieniowań.

P.S.

Właśnie uśmiałam się serdecznie z moich Bąbli, które w coś tam bawią się w najlepsze okupując oparcia od kanapy. Gdy zagadnęłam do nich, najmłodsze Szczęście odpowiedziało: „Mamo, nie mów do mnie, bo ja jestem rurą.” :))) Cóż, jednak wyobraźnia dziecięca nie zna granic!

Tym wesołym akcentem żegnam się z Wami, życząc Wam (i sobie) bezgranicznej wyobraźni!

Ewa