Królowa pomarańczowej jesieni

Muszę powiedzieć, że jestem zachwycona propozycją Anne na przedstawianie jesieni w kolorach tęczy. Trafiłam na nią w ostatniej chwili i już po opublikowaniu posta o letnio-jesiennym wrześniu z czerwonymi akcentami. Myślę, że zabawa w szukanie i przedstawianie różnych barw jesieni zapobiegnie nie tylko poddaniu się pochmurnym nastrojom, ale i jesiennej chandrze. A samo oglądanie jesieni otulonej w niuanse odcieni odwróci na chwilę naszą uwagę od często posępnej i kapryśnej Pani Jesieni. Tak sądzę :)

Jesień jest tak piękna i różnorodna, że trudno jest się ograniczyć tylko do jednego zdjęcia. Poza tym więcej zdjęć lepiej ukaże jej dojrzałą urodę. :) Dlatego wpadłam na pomysł, że do każdego koloru stworzę kolaż zdjęć pokazujący z czym mnie się kojarzy dany kolor jesieni. W tym celu zajrzałam do garderoby Pani Jesieni i wybrałam takie oto czerwone i pomarańczowe kreacje.

Dlatego jeszcze raz jesień czerwona, a po niej pomarańczowa...

Jesień czerwona

Jesień pomarańczowa

Prawda, że teraz wyraźniej widać moc chromoterapii :))

A skoro już jesteśmy przy pomarańczowym kolorze, to dla mnie niekwestionowaną królową pomarańczowej jesieni jest bezapelacyjnie dynia - dynia bardzo lubiana i koleżeńska. Lubi ją chili i miód, cebula i rodzynki, migdały i imbir, lubią ją makarony, ryby, kurczaki i grzyby....no słowem: wszystkie ingrediencje! Taka z niej sympatyczna koleżanka. :))

A u mnie w duecie z mleczkiem kokosowym. Cudownie aksamitna i słodko pachnąca zupa krem z dyni:

Zupę robi się jak normalną zupę krem - na rosołku i zeszklonej cebulce z czosnkiem. Przyprawia do smaku solą, pieprzem, świeżą gałką muszkatołową oraz słodką papryką. Na koniec do zmiksowanej zupy dodaje się mleczko kokosowe i już. Żadna filozofia, a jaki smak i zapach...

Dzięki szukaniu pomarańczowej jesieni, wybrałam się na rynek po powyższą :) dynię i w oczy wpadły  mi intensywnie pomarańczowe kwiaty cukinii. Skoro wpadły w oczy, to i w ręce, i dziś na obiad zrobiłam gołąbki w kwiatach cukinii.

I tu również jakichś cudów nie wymyślam (tak, jak już Wam pisałam: ma być szybko, smacznie i zdrowo). Farsz robi się jak do gołąbków (z mięsa mielonego i ryżu doprawionego po swojemu), z tą tylko różnicą, że nie zawija się go w liście kapusty a nadziewa nim kwiaty cukinii. Ułożone "gołąbeczki" polewa się sosem pomidorowym i zapieka w piekarniku około kwadransa. Przed końcem pieczenia można posypać tartym serem. Roboty dużo mniej niż przy przygotowaniu tradycyjnych gołąbków, a wrażenie na gościach murowane! Oczywiście tuzin mężczyzn pracujących fizycznie raczej się tym daniem nie naje, ale na kolację z przyjaciółmi nadaje jak najbardziej. :)

I tym oto sposobem mieliśmy dziś pomarańczowo-jesienny obiad. :))

A ten oto model też trochę pasuje do pomarańczowej jesieni, prawda? ;)

Pozdrawiam pomarańczowo

Ewa