Nowa umiejętność

Ogarnęło mnie istne łapaczowe szaleństwo. Coś niesamowitego! Jestem absolutnie zaskoczona, bo nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy. Myślałam, że spróbuję, coś tam sobie poplączę, coś podoczepiam i już. Spróbowałam i przepadłam. Wciągnęło mnie na całego, ręce się rwą, pomysłów mam sto i nie nudzą mi się nic a nic. Dlatego wybaczcie tę monotonię tematyczną na blogu. Ona się niedługo skończy, bo zacznie się... ogrodowa monotonia. :))

Muszę się Wam przyznać, że tak mnie wciągnęło "łapaczowanie", że z tego powodu nauczyłam się w końcu szydełkować! :) Nauczyłam to za dużo powiedziane - uczę się i ćwiczę, po prostu dopiero raczkuję. ;) A że chciałam mieć również serwetkową wariację na temat łapaczy, to nie było wyjścia - trzeba się było nauczyć. Moja kochana koleżanka, która z szydełkiem jest za pan brat od dziecka, wytłumaczyła mi wszystkie podstawowe oczka i słupki oraz jak czytać te magiczne kropeczki, kreseczki i krzyżyki. Ha, nawet wiem co to pikotek, taka jestem wyedukowana! :)) Pod jej okiem wydziergałam swoją pierwszą serwetkę - to był wspaniały i dłuuugi dzień. ;) A później w ciągu dwóch tygodni ferii zrobiłam kolejne pięć (między innymi oczywiście). Proszę o wyrozumiałość, zdaję sobie sprawę, że są one wielce niedoskonałe, nie uprane i nie ponaciągane, ale tak się z nich cieszę, że się nimi pochwalę. :))

Niestety na taką serwetkę potrzeba kilka godzin dłubania. Oczywiście zależy to od wprawy, stopnia skomplikowania wzoru, wielkości serwetki, itd. Niemniej jednak nie da się tego zrobić rach ciach. Każde kolejne okrążenie zabiera coraz więcej czasu, no cóż: matematyka - obwód jest coraz większy. :) Poza tym nie da się śledzić akcji filmu jednym okiem, a drugim sobie dziergać, jak przy drutach. ;) Przynajmniej ja jeszcze tego nie potrafię. Ja muszę się skupić na wkłuciu we właściwe oczko, na liczeniu słupków oraz na kontrolowaniu momentów, kiedy trzeba zrobić narzut i to ile razy, (!) i ciągłe monitorowanie, czy aby na pewno nigdzie się nie pomyliłam i wzór jest podobny do tego na obrazku. ;) Ale mnie się ta robota prawdziwie spodobała. A poza tym biorę na warsztat na razie nieduże serwetki, często "wygryzam" sobie po prostu ze wzoru sam najładniejszy środek. ;)) A wzorów mam całe mnóstwo, bo wypożyczyłam od mojej mistrzyni robótkowe gazetki... i szaleję. Druty tymczasowo poszły w odstawkę, wszak wiosna idzie, a ja połknęłam szydełkowego bakcyla, czym jestem zupełnie zaskoczona. :)

Żeby nie być gołosłowną, pokażę dzisiaj pierwszego serwetkowego łowcę marzeń (w stylu shabby) - żebyście wiedziały po co mi właściwie ta nowa umiejętność była potrzebna. No, do szczęścia oczywiście! ;)

Łapacz snów shabby chic

 

To ściskam Was serdecznie
Udanego weekendu
Ewa