Mija czas

Kwiecień - zupełnie zwariowany miesiąc. I tak już chyba będzie na wieki. A może coś się zmieni za kilkanaście lub kilkadziesiąt lat? Na razie tego nie wiem, więc póki co kwiecień mi się jawi niczym trąba powietrzna, albo tornado jakie! Przyjdzie, porwie, zawiruje, zamiesza i pozostawi do ochłonięcia. I tak rok w rok o tej samej porze. Niby jest w tym przewidywalność, lecz na nic się ta wiedza zda, gdy się przed tym nie da uchronić. ;) 

Poza tym kwiecień to taki miesiąc, gdy soki zaczynają szybciej krążyć. Docierają do wszystkich uśpionych przez zimę komórek i zaczyna się chcieć. Tak generalnie chcieć, gdyż budzi się po prostu chcenie. Budzą się nowe idee i pomysły, wychodzą także na powierzchnię pilne sprawy pozimowe. Pobudzone nagle soki uderzają do głowy i człowiek nie wie za co ma się łapać! :))

W konsekwencji znów wypadłam z rytmu blogowego, a już było tak pięknie. Był plan i ja. I razem  radośnie wsiadaliśmy w kolejne posty i odjeżdżaliśmy zgodnie z rozkładem jazdy. A potem mijał czas i plan się rozjechał, a właściwie to ja się spóźniałam. Wciąż pilniejsze sprawy czekały na mnie tam, po drugiej stronie ekranu. I choć Ewa po drugiej stronie ekranu ;) jeszcze nie ochłonęła, to dziś, w ten zimny, wietrzny kwietniowy piątek postanowiła złapać jakiś ekspres na bloga i pomachać z okienka. :)) 

Mija czas, minie kwiecień, chyba złapię rytm? ;)

Pozdrawiam

Ewa