W monotemacie

Wiem, że zanudzam Was okrutnie "newsami" działkowymi, zdjęciami kwiatków i robaczków, opisami pędów, chwastów i pączków. Jak zobaczyłam ostatnie wpisy, to sama się przeraziłam. Ale nuda! :) Niestety nic nie poradzę, że wciąż trwam w zachwycie nad potęgą przyrody. Uczę się jej na nowo, z bliska, a to daje mi tyle radości. Nareszcie mogę usłyszeć szelest wzrostu własnej flory i marudzenie zapracowanej fauny. ;) Mogę obserwować zmiany zaplanowane i te zupełnie zaskakujące. To dla mnie naprawdę fascynująca przygoda. Z jednej strony jak Demiurg powołuję do życia mój nowy zaczarowany ogród, z drugiej poddańczo czekam na to, czym mnie zadziwi. Ten nietypowy dualizm bawi mnie ogromnie i sprawia, że jak dziecko chcę go kreować i odkrywać jego tajemnice. Zupełnie jak dziecko - oj, aż potupię sobie z radości  nóżkami. :))

Pojechałam, porozglądałam się  i oczom uwierzyć nie mogłam, że ogród potrafi tak się zmienić w ciągu kilku dni!

Oficjalnie muszę przeprosić jeżyny, które niedawno posądziłam o lenistwo i brak produkcji zlążków owocowych. Otóż są. :)

Pojawiły się również kuleczki na winorośli - przyszłe, czarne winogronka.

 Poziomki, które znalazłam i przesadziłam wiosną - plon już wydają. :)

Nie wszystkie poziomki udało mi się wypatrzeć. Jakież było moje zdziwienie, gdy natrafiłam w tym gąszczu na owocujące poziomeczki (albo truskawki, sama nie wiem). Jak one sobie radzą w tych chwastach? Teraz już za późno na przesadzanie, muszę poczekać, aż zakończą owocodawanie. ;)

I odkryłam szparagi! To dopiero było zdziwienie! :O

W cienistym gąszczu mleczów mieszka żaba. Spotkałam już ją parę razy, ale teraz dopiero zrobiłam jej zdjęcie.

Piwonia, sprezentowana przez znajomych i posadzona jako mała rozsadka, pokazała, że dobrze jej u nas. Nie zakwitnie w tym roku z pewnością, ale ten jeden pączek, to znak, że się przyjęła i zaakceptowała zmianę. ;) W sierpniu posadzę więcej piwonii, bo chciałabym za parę lat móc podziwiać z hamaczka ich urodę. ;))

A póki co moja nowa róża  okazała się bardzo piwoniowata, co mnie również raduje. :))

Na dodatek okazało się, że mąż zna się na kolorach. Gdy zobaczył kwitnącą przy pergoli różę, stwierdził z przekąsem, że pąsowa to ona mało jest. :)) Cóż, nie będziemy się przecież spierać o kolor róży, z przyjemnością dokupię jeszcze jedną, najciemniejszą jak się da. :))

Dwa tygodnie temu i teraz

I na koniec oczywiście ptaszek, a właściwie ptaszysko, bo wróbelkowej postury to on nie jest. Ale to nie przeszkadza, by odwiedzić mój balkonowy zakątek pełen ziarenek. :)

Sójka

Tyle na dziś nudów działkowych, ale obiecuję, że następny post nie będzie o działce... Przypomniało mi się, że mam pewien wakacyjny wątek niedokończony, a tu już u progu kolejne wakacje!

Pozdrawiam Was ciepło i życzę udanego tygodnia
Ewa