Ze wszech stron

Dziś się na wstępie pochwalę. Dostałam aż dwa (w krótkim odstępie czasu) wyróżnienia od jednej osoby: Lidki z nitką. Mieszka ona, jak się okazało, całkiem niedaleko mnie. :) To już czwarta blogująca dziewczyna z okolic Trójmiasta, z którą się "odwiedzamy". Wirtualnie. ;)  Zajrzyjcie do niej koniecznie, bo takiej poduszki "laptopowej" to jeszcze nie widziałyście! Jedno wyróżnienie to dla "ulubionego" bloga, a drugie to - ho, ho, bo dla wszechstronnego bloga! :) No tak: trochę kwiatów, trochę kulinariów, parę przerobionych rzeczy i garść ozdobionych drewienek, tu naleweczka, tam poduszeczka... Wszechstronność ma przeogromna! :))) Śmieję się dziewczyny, ale bardzo się cieszę, bo to oznacza, że blog się nadal komuś podoba, a dla początkującej blogerki to jest mega napęd do dalszej "działalności". ;) No to odpowiadam:

1.Pies czy kot? - Trudno orzec, bo mam/miałam do niedawna/ obie wersje naraz. Już kiedyś na to pytanie odpowiadałam, że inną radość daje pies a inną kot. Ja w ogóle kocham zwierzęta.
2.Kwiaciarnia czy łąka? - Pytanie! :)) Ł Ą K A ...najlepiej umajona
3.Jabłko czy batonik? - Wstyd się przyznać, ale stawiam wypieki nad inne dania, nawet te owocowe
4.Choinka świeża czy sztuczna? - Świeża, chociaż ostatnio coraz częściej żal mi wyrzucanych choinek
5.Horror czy komedia romantyczna? - Hmm, w żadnych skrajnościach nie gustuję. ;) Wolę dobre kino obyczajowe
6.Szpilki czy balerinki? - Wszystko, w czym można szybko biegać, bo ja na codzień niezmiennie ścigam się z czasem i muszę mieć wygodne buty
7.Odpoczynek przy muzyce czy w ciszy? - Zdecydowanie w ciszy! Muzyki to ja mam codziennie po dziurki w nosie (szczególnie gdy dziecię me ćwiczy ciurkiem na wszystkich trzech instrumentach!) ;)
8.Rower czy własne nogi? - Lubię zarówno rowerowe, jak i piesze wycieczki. Ostecznie biegać za rowerem też mogę. ;)
9.Grzyby zbierać czy jeść? - Specjalistką w zbieraniu grzybów to ja nie jestem i specjalną fanką grzybów też nie, ale grzybki lubię i te w lesie i te na talerzu
10.Srebro czy złoto? - No masz babo placek! Właśnie mi się gust zmienia, więc na razie jest fifthy-fifthy
11.Gwiazdka czy Wielkanoc? - Wielkanoc jest dla mnie bardzo ważnym świętem, ale jednak być samotnym w Boże Narodzenie  bardziej doskwiera...

Tym razem zadaniem przy tej nagrodzie należało nie tyle odpowiedzieć na zadane pytania, co ujawnić 7 faktów o sobie. Hmm, trudna sprawa, bo po pierwsze zbyt wielu tajemnic nie mam, po drugie co nieco już o sobie pisałam, gdy dostałam pierwsze wyróżnienie (TU możecie sobie przeczytać) i odpowiadając na pytania przy okazji innych wyróżnień, po trzecie siedem to staraaasznie dużo, bo ja nie potrafię krótko i zwięzłowato. ;) Dlatego postarałam się napisać o sobie coś nowego, choć aż 7 faktów nie udało mi się znaleźć.

1. Jestem wysoka - tak mam od niemowlęctwa. ;) Dzięki wysokim rodzicom, rosłam sobie bez umiaru, a że byłam straszliwym niejadkiem, miałam tuszę szczypiorku, dlatego w żartach byłam nazywana przecinkiem, wykałaczką, bagietką, tyczką... i proszona, by nie stawać bokiem do rozmówcy, gdyż zanikam z pola widzenia. Dziś dawny wzrost pozostał, za to waga nieco wzrosła i nareszcie mogę skupić się na rozmowie, nie zwracając uwagi jak stoję. ;))
2. Ze wzrostem wiąże się fakt, że mam długie nie tylko ręce, nogi i stopy, ale również palce. Zainteresowanie zawsze budziły bardzo chwytne palce u nóg, szczególnie gdy podnosiłam coś z ziemi bez schylania się. Najbardziej zadowolona z nich byłam, gdy dzieci były niemowlakami i  nosząc je na rękach podnosiłam za pomocą wymachu nogą, upuszczoną pieluchę tetrową, czy grzechotkę. :) Nadal ich używam, np. przy otwieraniu dolnych szuflad w kuchni! :) Ale zawisnąć na gałęzi do góry nogami, trzymając się palcami stóp jeszcze nie próbowałam. ;)
3. Gotować nauczyłam się dopiero po ślubie. Wychodząc za mąż umiałam zrobić jajecznicę i ugotować ziemniaki. Dokładnie tyle samo, co mój mąż. Wszystkie wcześniejsze próby mojej Mamy nakłaniające mnie do zagłębienia się choć trochę w tajniki sztuki kulinarnej spełzały na niczym. Uważałam, że mam tyle innych cudownych zalet, ;) że fakt braku zdolności kulinarnych nie będzie istotny dla potencjalnego kandydata na męża. :)) Nikt nie przypuszczał, że tak polubię gotowanie! Nawet ja. ;)
4. Z przyziemnych spraw, lubię prasować, a nie cierpię zmywać. Piszę o tym, bo z moich obserwacji wynika, że różnię się od większości kobiet, która raczej woli zmywać niż prasować. Na szczęście mam najlepszą przyjaciółkę - zmywarkę, na którą zawsze mogę liczyć. I dbam bardzo o nią, bo przyjaźń to rzadki  i cenny skarb! Dla mnie wręcz bezcenny, więc często przypominam jej jak bardzo jest dla mnie ważna. :)
5. Ostatni fakt super krótki, bo nie wymagający komentarza: mam anielską cierpliwość! :)))

A skoro ten mój blog taki z wszech stron różnorodny, to dziś zaserwuję Wam przepis na szparagi z krewetkami w sosie serowo-krabowym! Jak szaleć, to na całego, prawda?! :) Maj - najpiękniejszy miesiąc - już trwa, a wraz z nim krótki sezon na szparagi (które ja bardzo lubię).

Szparagi z krewetkami w sosie serowo-krabowym
Ten przepis to moja kompilacja dwóch przepisów pochodzących z czasopism "Sól i pieprz" sprzed kilkunastu laty (wtedy to uczyłam się gotować, ale nie, nie! nie zaczynałam od takich potraw). :))

500 g szparagów
50 g masła
50 g mąki
250 ml mleka
kubeczek śmietany kremówki (150-200 ml)
50 g goudy
ok. 100 g mrożonych, obgotowanych krewetek
ok. 100 g paluszków krabowych
sól, pieprz, cukier, cytryna
oraz makaron (najlepiej wstążeczki)

Szparagi obrać i pokroić w 2-5 cm kawałki i obgotować z osolonej wodzie z łyżeczką cukru i odrobiną masła. W tym czasie na patelni na masełku z odrobiną oleju obsmażyć krewetki posypane lekko solą i przyprawą do masła. Po ugotowaniu szparagi odcedzić a główki odłożyć. Wody nie wylewać! Nastawić makaron. Na patelni zrobić zasmażkę z masła i sosiku po krewetkach oraz mąki i rozrobić wodą, w której gotowały się szparagi. Dodać mleko, kawałki szparagów oraz posiekane kraby, a na koniec ubitą śmietanę. Doprawić solą, pieprzem i sokiem z cytryny. Wrzucić główki szparagów i krewetki oraz starty ser i pogotować minutkę na wolnym ogniu. Polać makaron przygotowanym sosem i udekorować kilkoma odłożonymi główkami szparagów i krewetkami. Smacznego! Mniam. :)
Niedługo podam inny przepis na szparagi, ale tym razem będzie zdecydowanie bardziej swojski! ;)

I skoro tak zielono się zrobiło, to na zakończenie pokażę dwa (co ja mam ostatnio z tą dwójką, że tak wszystko parami pokazuję?) chusteczniki, którym na wiosnę też zrobiło się zielono. ;) Tego na zdjęciach raczej nie widać, ale choć oba są w zieleni, to w innej tonacji. Tak jak Wam kiedyś pisałam (dzięki naukom mego Taty) mieszam farby na potęgę i dlatego dwóch identycznych raczej nie udaje mi się zrobić. :) Pierwszy z nich jest w ciemniejszej zieleni, a drugi w jaśniejszy.

Nr 1

Nr 2

Pierwszy z nich powędruje mniej więcej za tydzień na wieś jako prezent-niespodzianka do zielonej sypialni na poddaszu. Drugi natomiast....... a to zdradzę w następnym tygodniu. ;)

Chciałam Wam również podziękować za odzew na akcję "Tuczymy Moje Mieszkanie", za komentarze i opinie i proszę o więcej. ;) Miło wiedzieć, że w swoim odczuciu nie jestem osamotniona i Wy też czujecie niedosyt po zbyt krótkiej lekturze, ale 20 komentarzy to za mało, żeby można było coś z tym dalej robić. ;) Działajmy dalej!

Pozdrawiam ciepło
Ewa