Pamiętnik wakacyjny cz. I - Wsi spokojna

Całe nasze życie składa się z okruszków - okruszków szczęścia i okruszków smutku. Te ostatnie najlepiej strzepać od razu, ale te pierwsze warto zachować - nigdy nie wiadomo kiedy się mogą przydać. ;) Warto się po nie nawet schylić. I schować. Pomyślałam sobie, że w wakacje poprowadzę taki mini pamiętnik ulotnych chwil szczęścia. Oczywiście mój blog, z założenia, nie jest pamiętnikiem, ale jednak w jakiś sposób zapamiętuje różne chwile z mojego życia. Wakacje to dla mnie czas wyjątkowy, bo mogę go niemal w całości poświęcić dzieciom - bez jeżdżenia na zajęcia, bez gonienia do lekcji, bez siedzenia przy instrumentach. Od porannych wygłupów w łóżku, po wycieczki, wyjazdy, gry i zabawy, aż po wieczorne łóżkowe dyskusje, których nie muszę skracać - spędzamy razem. W tym roku wakacje zapowiadają się też wyjątkowe, bo w ciągłych rozjazdach. Dlatego stwierdziłam, że stworzę taki tyci pamiętnik wakacyjny, aby złapać okruszki szczęścia i je tu przechować. Mało mnie będzie w domu i mało u Was (wybaczcie), ale postaram się jednak coś publikować (choć w sierpniu może być ciężko). Ale na pewno utrwalę te cenne błogie chwile i się z Wami podzielę. ;)

Na początek pobyt na wsi, nie jedyny w te wakacje. Na wsi, jak zawsze, cisza i spokój. Poza tym jest to miejsce, które kochamy i często odwiedzamy, więc co tu opisywać za dużo... Nie napiszę chyba zbyt wiele, ale za to wstawię więcej zdjęć. ;)

Tak jak Wam wspominałam poprzednio, w dziupli starej gruszy gniazdo w tym roku uwiły krętogłowy. Nie są to ptaszki płochliwe i nie przejmują się za bardzo obecnością człowieka. Pod gruszą stoi centrum naszego życia wiejskiego, czyli wielki stół biesiadny, przy którym robimy wszystko: jemy, gramy, rysujemy... A wszystko to w towarzystwie śmiechów, wrzasków, okrzyków przeróżnych, które to w ogóle w tym roku nie przeszkadzały ptaszkom w pracy. Jedynie co je wprawia w osłupienie to aparat przy twarzy - wtedy stają się ostrożniejsze. Ale i tak w porównaniu z sikorkami są bardzo odważne. W zeszłym roku dziupla była zajęta właśnie przez sikorki - to są dopiero strachulce! Ile się nas naobserwowały, ile naczaiły, ile odczekały zanim niepostrzeżenie wleciały nakarmić swoje pisklęta. Aż żal nam ich się zrobiło i przenieśliśmy się kawałek dalej do altany, aby dać spokój wypłoszonym rodzicom. Byliśmy wtedy z przyjaciółmi, których głowa rodziny pasjonuje się fotografią ptaków. Znikał zawsze o poranku w poszukiwaniu "rannych" ptaszków, a i w ciągu dnia wypuszczał się na łowy z aparatem. :) I uparli się z moim mężem, że zrobią zdjęcie tej płochliwej sikorce karmicielce! Możecie sobie wyobrazić, jakie to było pasjonujące zajęcie. ;) Kilka godzin z aparatem wycelowanym w dziuplę! :)) Ale udało się:

W zeszłym roku...

...w tym roku.

Zobaczcie jak się świetnie maskuje na tle drzewa

A w ogródku dojrzewały owoce...

I nie tylko w ogródku, bo w lesie już się śmiały do nas jagody. ;) Tradycyjnie nie obyło się bez kulinarnych wspaniałości pani Alojzyny. :)) Cudowna uczta dla takiej ciastolubnej jak ja!

Pola i łąki w tym roku strasznie wysuszone. Na Kaszubach cały czerwiec praktycznie nie padało. Czerwiec był cudownie słoneczny na północy Polski (w przeciwieństwie do reszty kraju). :(

Chciałam zrobić zdjęcie makom buszującym w zbożu, lecz znalazłam dosłownie pojedyncze sztuki

Przy samej rzeczce można było za to znaleźć trawę soczyście zieloną (i przy okazji narwać świeżej mięty na herbatkę).

 I oczywiście poskakać przez rzekę, a jakże!

Odwiedzaliśmy króliczki, kózki i lamy (zdjęcia lam zrobię następnym razem) - to dla miejskich dzieci najprawdziwsza frajda!

 A poza tym każdy wypoczywał jak chciał... :)

Mam nadzieję, że choć trochę wprowadziłam Was w sielski nastrój, a dzisiejszym spacerkiem po małych szczęściach na "wsi spokojnej" poprawiłam Wam nastrój! :))

Słońca, humoru, odpoczynku życzę... i do następnego razu!
Pozdrawiam ciepło (i troszkę leniwie) ;)
Ewa